De Tuinkamer, Beerzel

De Tuinkamer, Beerzel

Het is ondertussen al weer enkele weken geleden dat we de benen onder tafel schoven in restaurant De Tuinkamer, te Beerzel (Putte). Met de (vrije) tijdslopende verbouwingswerken in onze nieuwe woning is er momenteel wat weinig tijd om blogpostjes te schrijven, maar ik wilde deze toch graag delen. Het was dan ook zeer de moeite!

De Tuinkamer is gelegen boven bakkerij het Broodhuys, waar bakker Bert en zijn vrouw Peggy brood en gebak verzorgen in een prachtig “stijlvol, nostalgisch interieur”. We gingen binnen langs de bakkerij en ik moet zeggen dat het er indrukwekkend uitzag met grote toonbanken, prachtige gewelfde plafonds, mooie vloer in Romeins legverband en een imposante trap naar boven. Ook de buitenkant van het gebouw was perfect afgewerkt in diezelfde stijl.

Vroeger had deze bakkerij een soort degustatiesalon op het eerste verdiep. Hieruit is restaurant De Tuinkamer gegroeid. Bakker Bert engageerde in 2010 chef Ken Verschueren, die als sous chef werkte in Oud Sluis. In 2010 haalde chef Verschueren en zijn team een score van 15 op 20 in Gault Millau. Het is nog uitkijken naar een vermelding door Michelin, maar ik kan me niet voorstellen dat ze deze zaak momenteel niet kennen.

De stijl van de bakkerij is consequent doorgetrokken in het interieur van het restaurant en bijhorend terras, waar we mochten plaatsnemen voor het aperitief. De ontvangst was zeer vriendelijk en we herkenden meteen de maitre van het gesloten restaurant Boardroom, te Leuven. Die had ons ook herkend en gaf ons mee dat ook de sommelier naar De Tuinkamer was verkast, maar die avond niet aanwezig was. Twee mensen met veel ervaring door wie wij in het verleden al vele malen erg goed werden gesoigneerd.

Bij het doorgeven van onze bestelling gaven we nog mee aan de bediening dat er zich een zwangere dame aan tafel bevond. We hadden dit al doorgegeven bij reservatie, maar dit was blijkbaar niet aangekomen in het restaurant die avond. Het vormde geen probleem en men heeft dit prima opgelost door enkele gangen uit het menu te vervangen door de vis van het lunchmenu. Dat vond de visliefhebster die mijn vrouw is uiteraard heel goed.

We zijn de avond gestart met een Sekt Weingut Lothar Ketteren en een Champagne Nicolas Maillart Platine. Hierbij werden een resem schoteltjes met fingerfood geserveerd. Wat niet geschikt was voor zwangere deernes werd aangepast.

Fingerfood

gelakt buikspek

Omdat het al wat te lang geleden is en ik ook geen notities neem, weet ik niet meer wat er precies werd voorgeschoteld. Wat ik wel nog weet is dat het van de start al duidelijk was dat het niveau én het tempo hoog zou liggen. Deze hapjes waren uitmuntend en het fingerfood concept paste perfect op deze nazomerdag.

Alvorens de volgende aperitiefhapjes werden geserveerd kreeg ik een witte aperitiefwijn geserveerd. Een aperitiefwijn krijg je niet overal en als ik dan keek naar de prijs van het wijnarrangement was ik aangenaam verrast. 30 euro voor vier gangen, maar bij de twee desserts werden ook twee verschillende wijnen geserveerd én dan nog een aperitiefwijn als extraatje. Da’s veel waar voor het geld. Telt u ook even mee hoeveel fingerfood en aperitiefhapjes passeerden?

aperitiefhapje De Tuinkamer

fingerfood De Tuinkamer

aperitiefhapjes De Tuinkamer

Zoals ik al zei was het tempo bijzonder strak en dus volgden al deze hapjes mekaar vlot op. Na deze revue van fijnproevertjes, geserveerd in en op prachtig porselein verhuisden we naar binnen voor onze eerste gang. Maar die kwam niet vooraleer we hadden mogen kiezen uit de ruime selectie broodjes (hoe kan het ook anders boven zo’n bakkerij?). Wat dan wel opviel was dat er ook nog eens extra brood op tafel stond. De deegwaren in kwestie waren van hoog niveau, maar ik moet erbij zeggen dat we er niet veel van kunnen genieten hebben. Dit was omwille van het hoge tempo waarin het eten op tafel verscheen. Normaal gezien ga ik daar niet over klagen, maar op een bepaald moment hadden we het toch liever ietsje trager gezien. Er was die avond buiten ons nog slechts een ander koppel aanwezig en ik veronderstel dat het tempo op volgeboekte dagen toch wat minder strak zal zijn.

gemarineerde haring

Gezeten in erg comfortabele zeteltjes aan ruime tafels bereikte ons het eerste voorgerecht. Dat was een gemarineerd stukje haring, met een soort salade van tomaten. Zeer lekker. Het gerecht werd ook voorzien van een glas heerlijke gekoelde tomatenconsommé, welke het geheel een  speciale touch gaf. Anders was het “gewoon” een leuk bordje met een heel lekker stukje vis, maar nu werden we verrast met het extraatje. Top.

tataki van tonijn

Volgend voorgerecht was een tataki van tonijn, welke werkelijk fenomenaal smakelijk was. Het is niet zo politiek correct meer om tonijn te eten dezer dagen, maar ik kan er toch nog enorm van genieten op momenten zoals deze. Dit gerechtje werd voor mijn eega vervangen door een stukje gegrilde tong met zeevruchten, welke zeker in de smaak viel.

gegrilde tong

Het hoofdgerecht was een stukje zomerree met attributen zoals paddestoelen en biet, aan tafel nog voorzien van schaafsel van een grote blok chocolade. Op zich niets mis mee, maar op die zomerse dag in september leek het me minder te bevallen als bijvoorbeeld op een regenachtige dag in november het geval zou geweest zijn. Voor mij was dit dan ook het mindere gerecht van de avond. Het is ook niet evident om nog te scoren met een hoofdgerecht als je al tien hapjes hebt uitgegeven en twee sublieme voorgerechten.

zomerree

Rood vlees is niet zo goed voor zwangere dames, dus verscheen aan de overkant een bord met pladijs, spinazie en pompoen. Wat mij aan dat gerecht opviel is dat de vis zo dik was. Ik maak vaak pladijs en dat is een filet die je amper ziet liggen, zo dun. De vraag werd dan ook gesteld aan de ober, welke ons zei dat men hiervoor een soort lijm gebruikt om de filets aan mekaar te plakken. Na eigen nazicht zou het moeten gaan om transglutaminase, wat blijkbaar ook gebruikt wordt bij vlees. Volledig onschuldig en al jaren gebruikt door Heston Blumenthal en andere creatievelingen. Maar het klinkt toch een beetje raar, vind ik.

De overkant was tevreden over dit gerecht, maar stilaan overvol gegeten. Ik heb dan maar wat plaats gemaakt en de restant weggewerkt, waarna ik kon beamen dat het lekker was. Lekkerder dan de ree, maar da’s niet de fout van de chef, zoals ik al zei.

pladijs

Nagerechtjes dan. Zoals eerder vermeld werden deze elk voorzien van hun eigen drankje. Ik ben een fan van dit soort wijn, porto en sherry, dus doet men mij hier altijd veel plezier mee. Het is met de tijd ook een van mijn stokpaardjes geworden, vermits veel restaurants je voor het dessert laten zitten met de rode wijn die je kreeg bij het hoofdgerecht of extra tellen voor een glas. Dat ik hier dus voor elk bordje ook nog eens een apart drankje kreeg vond ik dus absoluut geweldig.

dessert de tuinkamer

nagerecht de tuinkamer

Vooral het tweede bordje met witte chocolade en calamansi, tot dan voor mij een onbekend stuk fruit, kon me bekoren. Op dat moment had ik echter wat spijt dat ik niet voor de kazen had gekozen. Ik ben een liefhebber en ik neem meestal de kazen, omdat teveel zoetigheid mij soms te zwaar bevalt. Als ik dan zie wat je soms nog krijgt bij de koffie pas ik dus vaak voor het zoete nagerecht. Die avond vond ik het supplement nogal duur en ben ik bij het menu gebleven. Na het zien hoeveel moeite de chef hier in zijn gerechten steekt was en ben ik toch wel razend benieuwd naar hoe de kaas gepresenteerd wordt. Maar dat zal dus voor een volgende keer zijn.

Daarna koffie en friandises en in de stijl en het strakke tempo van de ganse avond werden we weer ruim voorzien van verschillende proevertjes. Ik heb niet van alles foto’s, dus hou er rekening mee dat het aanbod nog wat uitgebreid werd met een paar andere zaken.

friandise

koffiesnoepjes

Daarna was het tijd voor de rekening: € 206,- voor de ganse rit en da’s een zeer correcte prijs. We werden buiten geleid langs de eigenlijke ingang welke niet door de bakkerij loopt, waar we nog werden begroet door de chef zelf.

We zijn zeer goed gesoigneerd in De Tuinkamer en buiten het soms net iets te strakke tempo valt er werkelijk niets op aan te merken. Integendeel! Dit restaurant stoomt zo mijn persoonlijke top 5 binnen. De Tuinkamer mag zich zeker een waardige collega noemen van andere topzaken in de buurt waar we eerder al te gast waren, zoals Het Land, Cent Pourcent en Nuance.

Tot slot wil ik nog wel een woordje van schaamte uiten, vermits wij stomweg vergaten om fooi achter te laten! We komen zeker nog wel eens terug en we gaan dit dan ook nog goedmaken. En al zeker omdat men zich zo flexibel opstelde met het aanpassen van de menu voor mijn zwangere partner. Belofte maakt schuld, dus ik hou me eraan!

Website

 

Leave a reply