Verslag Diner Innesto 2019
De eerste keer dat we het restaurant van Koen Verjans en Sofie De la Rivière bezochten dateert alweer van 2013. Het verslag van dat bezoek kan je onderaan deze post terugvinden.
We bezochten Innesto – 1 Michelin ster, 16/20 Gault Millau – ondertussen al vele malen. Het is dan ook duidelijk wat je kan verwachten als je er reserveert; de kwaliteit en de service zijn constant op niveau.
Koen Verjans brengt nog steeds verfijnde en frisse gerechten, met een klassieke knipoog. Zijn producten zijn vaak luxueus, maar de prijs van het suggestiemenu is nooit overdreven.
Het restaurant in Houthalen-Helchteren wisselde enkele jaren terug van interieur, wat we zelf een geslaagde zet vinden. Het blijft zeer aangenaam vertoeven in comfortabele zeteltjes. De ruime parking voor de deur en vlotte verbinding met de E314 is eveneens een pluspunt dat niet te onderschatten is.
Tijdens ons laatste bezoek konden we plaatsnemen aan een mooi, ruime, ronde tafel. Niet over elkaar, zoals zo vaak, maar naast elkaar op de hoekbank. Aangenaam voor een tête-à-tête. De hele avond bleef dit comfortabel zitten, met als enige opmerking dat het soms wat luid werd.
Starten deden we met een glaasje Champagne van het huis. Dat was Moët & Chandon, wat ik een jammere keuze vind als huischampagne. Voor mij mag het wat modernerer. Als alternatief is er wel voldoende keuze uit diverse gin-tonics etc.
Uit goede gewoonte serveert Koen Verjans bij het aperitief een arsenaal verzorgde hapjes en enkele mini-voorgerechtjes.
Het tempo lag vrij strak, wat prima was. Dat kon te maken hebben met het feit dat we na 20h arriveerden waardoor we de laatste gasten waren. Echter waren we ook weer bij de eersten weg, door de vlotte service. Enkel op het hoofdgerecht was het wat langer wachten.
Nieuw was voor ons de keuze uit een “gewoon” wijnarrangement en een “exclusief” alternatief. De laatste keuze betrof eerder klassieke wijnen, welke mij niet meteen aanspraken. Ik koos voor een “BOB-arrangement” met proevertjes van de gewone formule. Maar ook hier hoofdzakelijk weinig verrassende Franse wijnen. De pairing was vaak prima, maar voor mij mocht het wat avontuurlijker. Ook de sommelier van dienst hield het nogal summier, wat weinig meerwaarde bood. De gastvrouw kwijt zich in principe met meer enthousiasme van deze taak.
Eerste voorgerecht: coquilles uit Dieppe (2 bereidingen), met komkommer, bulgur, avocado en miso.
Tweede voorgerecht: Noordzeevis (tarbot in dit geval) met kropsla, Noordzeekrab, yuzu en de eerste witte asperges.
Mijn favoriete gerecht van de avond.
Derde voorgerecht: langoustine met bloemkool, citroengras en Thaïse curry.
Hoofdgerecht: melklam uit de Pyreneeën met artisjok, gepofte tomaat, aardappel en tuinbonen.
Eerste dessert: kokos, ananas, cheesecake en witte chocolade. “Only White”. 
Tweede dessert: chocolade, banaan, decaan en karamel. Bijgestaan door een glaasje friszoete wijn. Extra punten daarvoor. Vaak niet inbegrepen in een wijnmenu, maar zo’n geweldige meerwaarde.
Selectie van de friandisekar.
Water werd geserveerd onder de vorm van een arrangement. Per persoon een vaste prijs en de hele avond à volonté. Dit vind ik een hele mooie formule en we zaten nooit zonder water, ook al hadden we geen fles op tafel.
Koen en Sofie bezorgden ons weeral een mooie avond, in een aangenaam kader met uitmuntende gerechten. Zoals steeds tevreden weer richting Vlaams-Brabant. Innesto blijft een vaste waarde voor ons en dat zal niet gauw veranderen.
Verslag Bezoek Innesto 2014
Vorig jaar was restaurant Innesto, te Houthalen, onze ontdekking van het jaar. Ook bij andere fijnproevers heeft chef Koen Verjans ondertussen een stevige reputatie opgebouwd en dat niet in het minst omwille van de geleverde kwaliteit ten opzichte van de prijs.
Ons “het is zaterdag, we willen iets gaan eten en we zien wel waar er nog plaats is”-avontuur bracht ons enkele weken geleden terug naar het prachtige domein De Barrier en daar waren we heel blij mee.
Bij binnenkomst wachtte ons de vriendelijke ontvangst door de immer sympathieke gastvrouw Sofie De la Rivière met de nodige uitleg rond het menu en de vraag of we al een aperitiefje wensten. Ik koos een gin van het naburige Wilderen met Fever Tree Elderflower terwijl La Gourmande het wat traditioneler hield met de rosé Champagne van het huis: Billecart Salmon.
Het bleek even later dat we niet helemaal tevreden waren met onze keuze en dus werden de glaasjes onderling gewisseld wat dan weer een perfecte match bleek te zijn. De elderflower tonic was immers wat te zoet naar mijn meug en laat dat nu net gesmaakt worden door mijn eega. De Billecart Salmon vond ik dan weer uitstekend als aperitief.
Innesto serveert op zaterdag à la carte of een degustatiemenu in de gedaante van vijf (€ 75) of zes (€ 85) gangen. Tijdens weekdagen is er ‘s avonds nog een bijzonder interessant geprijsde viergangen all inn surprise formule aan € 90. Wij kozen voor vijf gangen en daarbij nam ondergetekende ook de wijnselectie (€ 28, glaasje dessertwijn inclusief; dus zeker value for money).
Nog voor we bovenstaande keuze hadden gemaakt werden we al verwend met enkele aperitiefhapjes, helemaal in de stijl die we nog kenden van ons vorige bezoek.
Kroepoek van Comté, geroosterde tomaat en zacht gegaard kalfsvlees
Ganzenlevercrème met pecan noot, bloedworst en voorjaarsbietjes
Het tempo lag meteen hoog waardoor de amuses in een snel tempo werden aangevoerd. Niet onaangenaam snel, maar een ietsje minder zou niet meteen te traag geweest zijn.
Dat het er allemaal wonderbaarlijk mooi uitzag en al even geweldig proefde was geen verassing. We merkten dat onze verwachtingen hoog lagen en met deze en de volgende hapjes werden ze alvast ingelost.
Licht gezouten kabeljauw met quinoa, komkommer en dashi
Gerookte oosterschelde paling, aardappel, citrus en emulsie van jonge slaharten.
Risotto met scheermes, venkel, lamsoor en dille
Ook op het voorgerecht moesten we niet lang wachten. Maar niet zonder eerst een glaasje Villa Grand Cap Colombard, Sauvignon, Gros Manseng Sud Ouest 2013 te krijgen. Een correcte wijn met een vlotte afdronk.
De wijnen werden trouwens de ganse avond vlot bijgeschonken, evenals het water. Laatstgenoemde fles bleef niet op de tafel, wat er soms wel eens voor kan zorgen dat we al gauw zonder vallen. Dat was echter niet het geval bij Innesto waar het zaalteam deze taak prima volbracht en ervoor zorgde dat het glas nooit te leeg werd. Telkens onze halve liter bruis op was stelde men ook meteen de vraag of we er nog eentje wensten. Prima voor de omzet en prima voor ons, want hydrateren is nu eenmaal belangrijk.
Het eerste gerecht zag er in de typische Koen Verjans-stijl fantastisch uit. Niks “no-nonsense” hier (een term waaraan ik trouwens een hekel heb), maar juweeltjes van gerechten die gepresenteerd werden op prachtig servies. Een pluim voor deze mensen dat de Pure lijn van Serax hier nog niet gebombardeerd werd tot basis uitzet.
Op zich niets tegen dat prachtige servies van Pascale Naessens, maar trop is teveel en het is alomtegenwoordig. Nee, geef me dan maar het gedistingeerde Stockmans porselein waar men bij Innesto veelvuldig gebruik van maakt. We blijven er fan van.
Het moet ook gezegd dat de stijl van Koen hierop uitstekend tot zijn recht komt. Hij is nu eenmaal meer gebaat met een strak wit bord dan met een donkerkleurig.
Prachtige salade van Noordzee krab, jonge radijsjes, witte asperges, rund en emulsie van wilde rucola.
Om het volgende gerecht te begeleiden kregen we van gastvrouw Sofie een wijntje uit de Bourgogne, met name een Aligoté Dureuil Janthial uit 2011. Op zich wat flauwtjes om alleen te drinken, maar in combinatie met het gerecht was hij prima.
Kort gebakken, gepofte ui met crème van witte boontjes, vintage tomaat en crispy beignet van inktvis.
Voor mij was dit het beste van de avond. Een voorlopig toppunt waardoor ik wel erg benieuwd was geraakt of het keukenteam dit niveau zou weten door te trekken tot aan het dessert. Dat zou zeker een uitdaging worden.
Er belandde dan nog een witte wijn in ons glas, eentje van Jean-Marie Guffens dan nog. De Grand Vin Blanc Entendu, Roussanne Viognier, Vaucluse 2009. Deze uitgeweken, excentrieke Limburger maakt uitstekende wijnen in Frankrijk, zo mochten we ook al proeven tijdens ons recentelijk bezoek aan Magis. Dat de beste Limburgse restaurants lovend zijn wijnen schenken is meer dan een teken van appreciatie voor de man. De wijnen zijn immers top.
Guffens mocht het zesde gerecht van het degustatiemenu begeleiden, dat we voor de gelegenheid mochten proeven van Koen en Sofie. De bereidingen van romanesco, zacht gegaard en gelakt buikspek, langoustine met eigen jus en oosterse specerijen was weerom een toppertje. Zeer geslaagd.
Het hoofdgerecht kwam in twee bordjes van telkens een bereiding met inlands kalf.
Kalfswang met jonge spinazie, aardappel en basilicum.
Kalfsrug, groene asperges, girolles en kropsla.
Hierbij kreeg ik een leuke rode Domaine Lafage “Tesselae” Carignan Vieilles Vignes, Côtes Catalanes 2012. Wederom met liefde uitgekozen en geschonken door gastvrouw Sofie, wat hem des te meer deed smaken. Lekker. Net zoals hetgeen er in de bordjes lag trouwens.
La Gourmande koos voor het eerste nagerecht met aardbei in geuren, smaken en kleuren. Ik had gekozen voor de kazen, welke op perfecte temperatuur geserveerd weren. Vier stukjes, met apart nog een kunstwerkje met vijg en geitenkaas. Ongeveer hetzelfde als de vorige keer, dat wel.
Het aardbeiendessert was erg lekker, liet ik me vertellen.
Bij de kaas bleef de rode wijn staan en dat vond ik, zoals gewoonlijk, een beetje jammer. Gelukkig had ik ook nog wat van die lekkere Guffens. Rode wijn en kazen zijn over het algemeen geen goed huwelijk, dus is terug een beetje wit bijschenken op zo’n moment misschien wel een betere keuze voor een sommelier.
Tenzij men natuurlijk voor een dessertwijntje gaat, zoals het geval was bij het chocoladedessert: Estella Vintage Vin de Liqueur, Tannat en Malbec, Sud Ouest 2010. Een erg mooie frisse zoete wijn. Perfect bij het laatste dessert.
Melkchocolade, bessen, violet en muscovadosuiker
Eivol bestelden we dan nog koffie en thee. Waarna het zaalteam met hun laatste aanwinst kon uitpakken: de petit fours trolley. Très chique! En ook al was ik dan overeten, ik kon er niet aan weerstaan. Meer nog: ik moest zelfs vragen of de keuze zich eigenlijk beperkte want ik had natuurlijk zin in “van alles eentje”. Grote ogen, noemen ze dat.
Gelukkig verzette het gezond verstand zich daartegen en eindigde ik met een bordje van vier snoepjes. Toppertje daar was de kleine Javanais. Het kostte me wat moeite, maar ik werkte alles met veel smaak naar binnen.
De rekening was correct met zijn € 238,50. Prijs kwaliteit blijft Innesto een topper, zeker gezien het comfort waarin je kan dineren en de vele mooie producten die Koen Verjans gebruikt. Welke hij dan in zijn ondertussen gekende, arbeidsintensieve stijl prachtig serveert.
Wat onthouden we van ons tweede bezoek aan Innesto?
Koen Verjans bevestigde zijn status als onze ontdekking van 2013. Ook in 2014 blijft hij een prijs-kwaliteitstopper die je als liefhebber van fine dining in België moét bezocht hebben. Koen is nog steeds een jong talent dat we goed in de gaten moeten houden en die met een beperkt keukenteam een prachtig resultaat neerzet. Dit wordt in de zaal gebracht onder de deskundige leiding van gastvrouw Sofie. De hartelijke en correcte bediening in de comfortabele setting met oog voor detail dragen zeker bij tot de vaste waarde die Innesto nu al is onder de Michelin restaurants. We blijven fan en ik raad dit restaurant dan ook regelmatig aan aan vrienden en kennissen. Een no-brainer.
Verslag Bezoek Innesto 2013
Restaurant Innesto stond al geruime tijd op onze wish list. Na een goed artikel hier en daar en een eerste ontmoeting met enkele topgerechtjes én gastvrouw Sofie De La Rivière op Limburg Proeft begaven we ons met veel goesting naar het Limburgse Houthalen.
Het restaurant bevindt zich op domein “De Barrier“, dat tot ver buiten de Limburgse grenzen bekend staat om zijn zaal- en hotelaccomodatie. Een plaats met geschiedenis, die onlangs nieuw leven werd ingeblazen dankzij een nieuwe eigenaar.
Innesto behoort niet tot de groep die het hotel uitbaat en chef Koen Verjans kan dus autonoom zijn koers varen. Hij streek hier een drietal jaren geleden neer, met ervaring bij enkele klinkende namen zoals Oud Sluis, De Librije, Clos St. Denis en ‘t Zilte. Verjans greep op 27-jarige leeftijd, een jaar na de opening van zijn restaurant, al een Michelin ster. De verwachtingen waren bijgevolg hoog gespannen.
Domein De Barrier ligt op slechts een tweetal minuten rijden van de autosnelweg E314 en dat is een serieuze troef. Je bent er op een dik half uur vanuit Leuven en ook vanuit Antwerpen is het geen onoverbrugbare afstand. Er is ruime parking voor de deur en pand en domein zien er werkelijk prachtig uit. Al van buiten word je meegezogen in een typische sfeer die aanhoudt tijdens het diner.
De inrichting is tijdloos met veel hout en comfortabele rode zeteltjes. Er is enorm gelet op details zoals het motief in het behang dat we terugvonden op het visitekaartje en het menu. In de tuin zagen we bij de ingang hele mooie rozen waarvan de kleur weerkeerde in het interieur van het restaurant. Zo’n oog voor detail zou zich weer tentoonspreiden in de borden.
We merkten aan de schaaltjes en het kaarsje op tafel dat men hier fan is van provinciegenoot Piet Stockmans en dat zou ook blijken uit het gebruikte servies. Alle gerechten werden gepresenteerd op prachtige borden. Geen aardse tonen of kleurtjes hier, maar strak wit en dat is ook het meest geschikt voor de kleurrijke gerechten van Koen Verjans en zijn team.
Eenmaal neergevleid aan de stijlvol gedekte tafel ging men vlot over naar het aperitief. Dat kwam voor de menukaart, zoals we dat graag hebben. Terwijl we genoten van een glaasje verfijnde Champagne van het huis (Lenoble Brut Intense) kozen we ervoor om het degustiemenu van vijf gangen te nemen. Dit wordt gepresenteerd aan een bijzonder schappelijke prijs van € 70,- Het wijnarrangement hierbij kost € 25,-
Innesto biedt trouwens ook een interessant “Surprise” menu “All In” voor € 90,- Het betreft een viergangen menu, met waters, koffie, wijn en apero inbegrepen. We hebben lang getwijfeld om dit te nemen, maar we hebben het gehouden voor een volgende keer.
Koen Verjans hield een strak tempo aan, weliswaar niet té hoog. We zaten nooit te wachten en we hadden nooit het gevoel dat het te snel ging.
De eerste hapjes kwamen snel en toonden onmiddellijk het talent voor presentatie van de chef. Prachtig gestyleerd kregen we een frisse ijsbonbon van ganzenlever met rode biet en zure kers in het bord. Hiernaast kwam een witte steen met kroepoek van inktvis, zachtgegaarde inktvis, crème van tofu en koriander.
Daarna passeerden nog de revue: cocktail van oester, bouillon van komkommer en selder. Een stukje fris gemarineerde makreel met een crèmeux van feta en bereidingen van groene tomaat. Als laatste hapje kregen we licht gezouten wilde zalm met witte asperge en crème van postelein.
Deze kleine kunstwerkjes waren allemaal bijzonder lekker en een streling voor tong en oog. Het spel der structuren wordt goed gespeeld bij Innesto.
Na de hapjes verschijnt een witte wijn in het glas, met name een Muskateller 2008, Weingut Wambsganss Pfalz Duitsland. Een lekkere wijn, waarvan ik ook zonder het voorgerechtje best kon genieten. Ik ben dan ook een fan van de muskaatdruif. En zeker op een warme dag kan die mij aangenaam bekoren.
Het voorgerecht in kwestie was fris gemarineerde en kort gebakken kreeft met smaken uit Marrakech. Een bijzonder mooi gebracht gerecht, waarbij onze wijn een leuke pairing bleek. Een lekkere starter.
Als tweede voorgerecht kregen we een van mijn favoriete vissen: tarbot. Meunière geserveerd met aardappelcrème, jus van zachte Thaise curry en een lauwe salade van biogroenten. Hierin vonden we onder andere avocado en groene asperge terug. Zeer lekker.
Wederom kregen we een heel erg lekkere wijn in het glas, met name een Domaine La Colombette, Au Creux du Nid Blanc, uit de Languedoc. De druif in kwestie is een nieuw ras, zonder naam maar met een nummer: Cal06-04. Ze werd in de Languedoc ontwikkeld om de ziektes oidium en meeldauw te weerstaan en werd in 2012 een eerste keer gebotteld door Colombette. Een leuk verhaal, voor een dito wijn die ook weer stand alone zeker te pruimen was.
Nadat we werden voorzien van een glas Chateau La Grand Clotte, AOC Lussac St.Emilion kregen we ons stijlvolle hoofdgerecht: zomerree met spitskool, girolles, jus van ree met specerijen en een aardappelbeignet.
De wijn op zich was niet meteen mijn favoriet maar het was een lekkere pairing met het gerecht. Beiden werden een niveau hoger getild door elkaars aanwezigheid. Het vlees op zich was absolute topkwaliteit. Net zoals de meeste producten die we die avond aten, maar met zo’n stukje zomerree valt het nog net iets harder op, natuurlijk.
Ik koos bij aanvang van het menu voor de selectie kazen, in plaats van het eerste dessert. Deze werden aangeboden zonder meerprijs.
La Gourmande koos voor beide nagerechten en werd gesoigneerd met “Strawberry by Innesto”: Garriguette aardbei en rabarber in verschillende bereidingen. Geserveerd met ijs van vanille. Ze zei dat het lekker was, ik heb geproefd en beaamd.
De kaas betrof een selectie met vier Belgische stukjes, waaronder de overheerlijke Achelse Blauwe (maar we moeten eigenlijk Grevenbroecker zeggen nu). Hierbij kwam een bijzonder leuk ogend toastje met een stukje geitenkaas en vijg. Het was een explosie van smaken in de mond en een van de toppers van de avond. Prachtig.
Bij het volgende nagerecht kwam een erg lekkere kriek van lokale brouwerij Ter Dolen. Niet gemaakt van lambiek en dus niet zo zoet als je wel zou denken. Ik had hem wel liever al ingeschonken gekregen bij de kaas. Daar liet men de rode wijn staan en dat vind ik geen goede combinatie. De kriek zou goed gespeeld hebben bij zowel kaas als tweede dessert. Ik begrijp dat men het biertje naast het dessert wil schenken, maar dan zou men bijvoorbeeld terug een van de witte wijnen kunnen bijgeven. Witte wijn en kaas is toch wel een beter huwelijk, naar mijn mening.
Koen Verjans sloot zijn prachtige menu af via een dessert met chocolade, kersen, pistache en ijs van karamel/koffie. Hij speelt hierin weer met structuren en smaken, zoals we dat heel de avond al konden beleven. Top.
Bij een kopje groene thee konden we nog even verpozen en napraten vooraleer de friandises werden aangevoerd. Onder andere Koens interpretatie van de welbekende Melo-cakes (met rode vruchten) en lekkere madeleines met sinaasappel en chocolade passeerden de revue. Samen met chibouste van passievrucht en riz conde en een cakeje van moscovado en hazelnoot. Vooral die laatste was weer een explosie van smaken en structuren. Een afsluiter die het talent van de chef nogmaals onderstreept.
De hele avond werden we vlot voorzien van wijn en waters. Omdat we vrij veel water drinken heb ik eigenlijk liever dat men de fles op tafel laat staan, maar dat doen ze bij Innesto niet. Desondanks heb ik nooit dorst gehad en bleef het glas altijd gevuld. Chapeau.
We verlieten het pand zonder een gat in onze zak, want de rekening was bijzonder schappelijk. Chef Koen Verjans en zijn echtgenote Sofie bleken na een goed gesprek ook nog eens bijzonder sympathieke en gedreven mensen. Nog voor we van de parking reden hadden we al besloten om zeker nog eens terug te keren.
Een adres om te koesteren, een chef om in de gaten te houden.
Restaurant Innesto
Grote Baan 9, 3530 Houthalen
tel. 011 525 525
email
www.innesto.be
