Lunch – Couvert Couvert, Leuven

Lunch – Couvert Couvert, Leuven

“Of we niet eens gingen lunchen en of ik daarvoor geen goed adres wist in het Leuvense?” vroeg resto blogger @Be_Gusto me.

Daar moet iemand als ik niet lang over nadenken. Uit de adressen die ik hem overmaakte koos hij voor Couvert Couvert in Egenhoven.

couvert couver

Dit toprestaurant, bekroond met een ster van Michelin en zeventien punten van Gault Millau, staat bij ondergetekende al twee jaar te blinken op de nummer een van de resto top. Dat heeft het te danken aan een bezoek twee jaar geleden op een prachtige lente avond. Het was een dinertje waar alles meezat en een ronduit schitterende ervaring. Het blijft uiteraard een subjectief gegeven, want die avond hadden we iets te vieren en dat zijn extra punten waar het restaurant op zich niets mee te maken heeft.

Na die ene keer wilden we nog wel eens terug gaan, maar het is ons tot op heden nog niet gelukt. De laatste keer dat we reserveerden gooide The Little Gourmand roet in het eten door ziek te worden.

Met Oudjaar heeft men er ook een afhaalmenu en dat hebben we ondertussen wél al een keertje kunnen testen. Het verslag lees je hier. Zeker de moeite om eens te doen.

Restaurant Couvert Couvert is gelegen in een eerder onopvallende woning, langs de bekende Sint-Jansbergesteenweg in Heverlee. Dat is een zeer goede locatie omwille van de nabijheid van de E314, de E40 en de stad Leuven. Desondanks waren er slechts dertien couverts bezet bij onze lunch op vrijdagmiddag. Een trend, wist de restophile aan de overkant van de tafel te vertellen.

Het restaurant is eigendom van media mogul Wouter Vandenhaute, maar wordt gerund door de broers Vincent en Laurent Folmer en diens vrouw Veerle . De broers herinner ik me in de eerste plaats van hun prachtige passage in het al even prachtige “In de Keuken” met Wim Opbrouck. Beiden zijn in feite patissiers en het restaurant is dan ook vooral gekend om zijn uitstekende desserts. De focus ligt in de eerste plaats op het presenteren van gerechten met ingrediënten van absolute top kwaliteit.

Er is ruime parking voor de deur en eenmaal binnengekomen wacht je met zicht op de vernieuwde keuken en doorkijk naar de wijnkelder een hartelijke ontvangst door de gastvrouw. Het restaurant zelf is sober ingericht, met veel gebruik van hout. De stoelen maken het wat “Nordic”, dixit Be-Gusto. Ik geloof hem.

Mijn collega zat al aan de aperitief en had hiervoor iets atypisch gekozen, met name een schuimwijn van 100% Aligoté: Fleur d’Aligoté van Tripoz. Zeker de moeite om eens te proberen.

We kozen voor de drie gangen lunch aan € 41,- met aangepaste wijnen ( € 18,- ). Bij het aperitiefje verschenen een aantal hapjes, met als eerste een stukje gemarineerde zalm. Lekker fris met een Oosterse touch, maar voor mij mocht het wat steviger gekruid. Daar gaan we echter niet over doorgaan, want eigenlijk hoef je bij het aperitief nog niet meteen van je sokken geblazen te worden. Op het einde van de rit wint hij die zijn wedstrijd het best heeft ingedeeld.

Couvert Couvert Amuses

Volgende amuse was een hapje waarin met Hopus gewassen kaas werd verwerkt. Hopus is een van mijn favoriete bieren en de smaak was zeker terug te vinden in dit luchtige proevertje. Lekker.

Op de foto’s kan je trouwens zien dat ze bij Couvert Couvert nog steeds fans zijn van het tijdloze porselein van Pieter Stockmans, net zoals wij.

Couvert Couvert hapje

Ondertussen verscheen ook wat brood, boter en een goed smakende olijfolie uit Kreta aan tafel. Er stonden echter al een soort broodstengels met karweizaad tussen de hapjes. Een heel simpel concept, maar voor mij was het het beste dat ik at tijdens dit aperitief. Verrassend.

broodstengels met karweizaad

Het laatste hapje was een mooi glaasje met een soort mousseline. Lekker, maar niet zo memorabel dat ik het nog tot in detail kan navertellen. Mijn geheugen laat me weeral in de steek, maar ik pleit verzachtende omstandigheden:  The Little Gourmand verstoort onze slaap al maanden en dat weegt op de parate kennis. Ik ga me zo’n carnet de table moeten aanschaffen, vrees ik. Gelukkig zegt een beeld meer dan duizend woorden. Oef.

couvert couvert aperitief

Als voorgerecht kozen we voor een stukje Duke of Berkshire, mijn favoriet der varkensrassen. Wanneer dit geweldige product op de kaart staat heb ik altijd moeite om eraan te weerstaan. En waarom zou ik ook?

Je moet het met liefde bereiden en dat kunnen ze best, daar in Couvert Couvert. Geserveerd met onder andere een blaadje kool, puree van wortel, homemade barbecuesaus en een glaasje lekkere witte wijn was dit zeker een meer dan correct bord. Misschien zelfs een wat grote portie, maar het lukte me toch om het vlotjes weg te werken.  Qua smaak mocht er net wat meer schwung in. Ik zou het een zes en half op tien geven.

Couvert Couvert Duke of Berkshire

De overkant van de tafel besloot om voor vis te kiezen als hoofdgerecht. Er kwam eerst een witte wijn waar hij zowaar lyrisch van werd. Hij zal er ongetwijfeld zijn ongebreidelde mening over spuien op zijn blog, maar ik wil hier toch zeggen dat het sausje van die vis, dat apart geserveerd werd, mij zeer kon bekoren. De geur alleen al deed me twijfelen aan mijn keuze voor het vlees. Na het proeven ervan was ik meteen zeker dat ik mis gekozen had. It happens.

Dat wil niet zeggen dat mijn stukje hoevekip niet lekker was, integendeel. Soms is een ander gerecht gewoon beter. Het stukje, of zeg maar gerust stuk, vlees op mijn bord was bedekt met een laagje Comté en geserveerd met onder andere spruitjes, spekjes en een soort lichte kroepoek. Ik vond het heel lekker, maar toch weer net iets te veel. Ik heb er ook niets op aan te merken, maar als ik dat vermaledijde sausje van die wijting niet zou geproefd hebben had dit kippetje een half punt meer gekregen. Zeven op tien.

Couvert Couvert hoofdgerecht

Uiteraard keken we uit naar het nagerecht, gezien het verleden en de reputatie van de broers. @Be_Gusto koos voor een brioche met appel en roomijs van bier uit Beersel, terwijl ik voor de Folmer interpratie van een Dame Blanche koos. Ik vermoed dat ik daar de betere keuze heb gemaakt.

Er verscheen een mooi bord met een quenelle van een heel lichte slagroom, voorzien van een al even licht koekje. Aan tafel werden er dan twee quenelles vanille ijs bij gelegd en overgoten met een warme chocoladesaus.

Wauw.

Terwijl ik dit typ komt het water me opnieuw in de mond. Ik ben benieuwd of de naar verluid beste Dame Blanche van België, geserveerd in restaurant Slagmolen**,  dit kan toppen. Time will tell. Acht en half op tien.

couvert couvert dame blanche

Afsluiten deden we met een lekkere doch oerend sterke koffie. Mijn ogen hebben nog steeds niet hun normale positie ingenomen. God zeg… Ik zou het een hartpatiënt niet aanraden hier een espresso te nemen, laat staan twee. Wat ik dus wel deed. Bad call.

Couvert Couvert koffiesnoepjes

De geserveerde koffiesnoepjes kwamen aan tafel in het schitterende Stockmans porselein. U ziet onder meer chocomousse, spekjes en huisgemaakte speculoos. De spekjes met violette smaak kende ik nog en ik was zeker niet kwaad dat ik ze nog eens mocht proeven. Heel lekker zijn die. En met dat potje zou Serax mij een ongelofelijk plezier doen, just sayin’.

Couvert Couvert friandises

Afrekenen dan maar. Final bill at the door was € 163,- Voor dit niveau is dat zeker aanvaardbaar en we kunnen niet zeggen dat we slecht gegeten hebben in Couvert Couvert, wel integendeel. We zijn ook niet weggeblazen, maar het was een lunch en geen full featured diner. Je moet daar toch een verschil maken. De porties waren ook ruim, vind ik.

Ik zie geen reden om de broers Folmer van hun eerste plaats in mijn resto top weg te halen. Laat ze daar nog maar even staan.

Foto interieur : Architecten Broeckx-Schiepers

One Response to Lunch – Couvert Couvert, Leuven

Leave a Reply to Couvert Couvert* (Egenhoven) | Sterrenjacht Cancel reply