Naarstig gingen we op zoek naar een restaurant dat open was in de week van Oud naar Nieuw. Van mijn, steeds groeiende, long list was er slechts één etablissement geopend en dat zat vol. Dan “maar” naar de Italiaan.
Die Italiaan is Gianfranco Avantaggiato en hij baat in Kessel-Lo, bij Leuven, een kleine zaak uit: Castello Lucano. Hij serveert er typische keuken uit zijn geboortestreek, Basilicata. Dat is zo’n beetje de “enkel” van de Italiaanse laars, ook gekend als Lucanië. Vandaar de naam, dus.
Het gaat er aan toe zoals bij de meeste Italianen: gastvrij en bij wijlen chaotisch. Het interieur is wat kitch, maar dat hoort zo. De chef gebruikt lekkere en best dure producten, die hij serveert in gerechten met een vleugje gastronomie. De kaart is beperkt, maar toch heb je de keuze uit enkele formules. Wij gingen à la carte.
For starters was er een zeer lekkere Prosecco met een bakje broodknabbels, waarbij de olijfolie vergeten werd. De ober wordt van het schoonheidsfoutje verschoond. Toen het glaasje bubbels leeg was kwam het aperitiefhapje: een toastje met verse ricotta en een pompoensoepje. Heel lekker, maar jammer dat de drank op was. Dan ben ik maar aan de, overigens lekkere, huiswijn gegaan.
Als voorgerecht nam ik een carpaccio van ree, afgewerkt met gefrituurde Parmezaanschilfers, schijfjes champignon en rucola. Verder lagen er op het bord ook nog van die gemengde scheuten en wat strepen Balsamico siroop. Over het nut van de scheuten kunnen we nog discussiëren, hoewel ik die zou weglaten. De Balsamico hoeft absoluut niet en ik heb sowieso een hekel aan het ingekookte spul. Less is more.
Het vlees zelf was superzacht en met veel smaak. Geweldig lekker. Het zal wel volgens de lokale traditie bereid zijn, maar ik heb wel liever dat de filet ofwel geschroeid wordt of minitieus ontvliesd. De buitenkant was immers taai en dat was een domper op de feestvreugde. Maar dat heet volgens sommigen muggenziften.
La Gourmande koos een ravioli met champignons en verse truffel, geschaafd aan tafel. Lekker.
Het hoofdgerecht liet niet lang op zich wachten. Ik had daar geopteerd voor een ravioli van cacao met ragu van everzwijn. Daar heb ik niets op aan te merken: perfect bereid, goed afgekruid en smaken in balans. Het bittere van de cacao kwam prima tot zijn recht. Het is iets om te onthouden en zelf eens te proberen.
Wederom werd dit bord geserveerd met van die scheutjes. Het ook al overbodige takje rozemarijn, met bijhorende ongehakte naaldjes in de saus zorgde toch wel voor wat wrevel. Het is niet eetbaar, dus moet het niet op het bord. Het is jammer dat de chef dit doet, want het leidt de aandacht af van zijn uitstekende gerechten met schitterende producten.
Aan de andere kant van de tafel verscheen een safraanrisotto. Ik ben geen fan van saffraan, dus heb ik niet geproefd. De overkant zei dat het lekker was en ik heb geen reden om eraan te twijfelen.
De dame koos voor een tartufo al forno als nagerecht en ik lepelde gezellig mee. De ober schonk koffie met friandises en bood tot twee keer toe een limoncello van het huis aan. Wie ben ik om daartegen te protesteren?
De rekening werd gepresenteerd in een leuk Vespa doosje: € 120,- voor tweemaal aperitief, tweemaal voor- en hoofd, eenmaal dessert, tweemaal koffie, twee kleine flessen San Pelegrino en twee glazen rode wijn. We hebben al minder goed gegeten voor meer geld.
Als iemand me vraagt of ik een goede Italiaan ken in de buurt van Leuven stuur ik hem of haar steevast door naar dit adresje. Het is er lekker eten aan een correcte prijs en je wordt er gastvrij ontvangen met typisch Italiaanse charme. We waren er al meerdere keren te gast en het was er altijd goed.