La Belle, Geel

La Belle, Geel

Restaurant La Belle, in Geel, knipperde al een hele tijd op mijn radar. Chef-eigenaar Peter Vangenechten legde als oud-leerling van hotelschool Ter Duinen immers al een mooi parcours af met haltes bij onder andere Sire Pynnock,  De Koopvaardij en Nuance.

Ook het detectiemateriaal bij de heren Gault & Millau en Michelin had La Belle opgemerkt waardoor de zaak in de meest recente gidsen bekroond werd met respectievelijk 14/20 en een eerste ster. Omdat ik een vriendin heb die in de buurt woont van La Belle besloten we om werk te maken van een lunch en zo gebeurde het dat we onlangs de parking opreden van een van België’s nieuwste sterrenzaken.

la-belle-geel-restaurant

De naam La Belle is eigenlijk een woordspeling, want het restaurant bevindt zich in Bel, een gehucht van Geel. Het is een dorpje dat rust en sereniteit uitstraalt, omgeven door dennenbossen en heide. Niet meteen de hipste plek van het land, maar het heeft zeker zijn kwaliteiten.

Voor chef-eigenaar Peter Vangenechten was het een terugkeer naar zijn geboortestreek, toen hij er in 2012 een hoeve kocht. Hij restaureerde het gebouw met oog voor detail en het resultaat mag er zijn. Het restaurant bevindt zich, naar mijn vermoeden, in een oude stal waar men alle moeite gedaan heeft om het ruimtegevoel te bewaren.  De materialen zijn nauwkeurig gekozen, de zeteltjes comfortabel en de tafels ruim. Die laatsten staan ook voldoende ver van elkaar om nooit “gestoord” te worden door andere gasten. Een perfecte opstelling voor een zakenlunch, maar ook voor een romantisch diner.

Bij het binnenkomen werden we ontvangen door chef Vangenechten, die even uit de keuken kwam om een hand te schudden. ‘t Is een klein gebaar, maar het wordt zeker geapprecieerd.

Eenmaal gezeten werd ons onmiddellijk een aperitief aangeboden. We kozen een uitmuntende Crémant d’Alsace waarbij een arsenaal hapjes geserveerd werd die duidelijk de signatuur van de chef bevatten. Als fan van het betere dresseerwerk was ik zeer benieuwd wat deze ex-sous chef van Thierry Theys uit zijn mouw zou schudden. Het was dan ook dé reden dat ik naar hier gekomen was. De motivatie was zelfs des te groter na een geslaagd bezoek bij een andere ex-leerling van Nuance in het Leuvense EssenCiel.

la-belle-geel-hapje1

Vangenechten startte eerder voorzichtig via een biscuit met gember, chiboeste, gingerbeer en dennentop. Het mocht van mij iets feller van smaak, maar je start een menu beter rustig. Op hetzelfde bordje vonden we een krokantje met een crème van Reypenaer Réserve XO (30 maanden). De flinterdunne chips bleken net iets te fragiel om optimaal te kunnen genieten van de lekkere crème, maar het mes bood soelaas. Qua smaak zat het alvast goed.

la-belle-geel-amuze

Er volgde al snel een bordje met structuren van rode biet en bloedworst.

restaurant-geel

Vervolgens werd er ons een glaasje voorgezet met fregola (pastabolletjes), hangop en een crème van chorizo. Hierop kwam een messchede met onder andere gepofte rijst. Het niveau ging stijl omhoog met dit gerecht, zowel qua smaak, structuur als presenteren. Knap.

la-belle-geel-hapje

Het afsluitende hapje was een kommetje met in Molderbier gegaarde kalfswang, voorzien van een schuim en een chips van aardappel. “Zààlig!”, klonk het aan de overkant. Ik beaamde. Het deed me denken aan een soortgelijk hapje met traag gegaarde ossenstaart dat ik ooit at in De Tuinkamer, wat als een compliment beschouwd mag worden.

Ondertussen hadden we besloten om het driegangen lunchmenu uit te proberen. Geprijsd aan € 34,- leek ons dat zeker schappelijk. Het werd voorgesteld aan de tafel en het klonk alleszins niet verkeerd. De zaak was toen al quasi volgelopen en dat vond ik best opmerkelijk voor een vrijdagmiddag in een afgelegen dorpje. Het cliëntèle leek me bovendien hoofdzakelijk te kiezen voor een uitgebreid menu met wijntjes. La Belle is dan ook een restaurant zoals Michelin ze graag heeft: met een chique sfeer en personeel dat etiquette hoog in het vaandel voert. Daar komt natuurlijk een bepaald publiek op af, maar voor mij mag het eigenlijk iets losser.

la-belle-geel

Terug naar het bord. Het voorgerecht van de dag was carpaccio van Sint-Jacobsnoot met oester, terrine van pancetta en paleta, handgerolde couscous met dashi, aardpeer, chips van aardpeer, avocado, crumble van zeewier, komkommerrolletjes en een komkommerbloem. Dat alles was prachtig gepresenteerd en overheerlijk. De structuren en smaken werkten goed samen. Zeer geslaagd en het gaat stante pede op mijn shortlist voor de beste voorgerechten van 2013. Ik ben geen fan van oesters, maar in dit gerecht vond ik het best te pruimen. Extra punten!

restaurant-la-belle-geel

Waar ik ook geen fan van ben is kabeljauw. Het is niet bepaald opwindend van smaak en de meeste van deze vissen zijn niet duurzaam gevangen. Het stond echter op de lunch van die dag en omdat het al lang geleden was dat ik nog kabeljauw had gegeten wilde ik het best nog eens proberen. Peter schotelde een ruim op het vel gebakken stuk van de haas voor met zalf van butternut, sweet mama, romanesco roosjes, prei, fondant aardappel en jus van langoustines. De combinatie had evenzeer gewerkt met een stukje licht vlees en paste prachtig bij elkaar. De kabeljauwhaas was nét iets verder gebakken dan wat tegenwoordig de norm is, maar dat vond ik prima. Ik heb hem liever op deze manier.

Er werd ons vervolgens kaas aangeboden, die we niet namen. Aan de andere bordjes in de zaal zag ik wel dat men in La Belle iets extra doet met de kaas, in plaats van simpelweg een aantal stukjes op een bord te zwieren. Dat zien we graag.

la-belle-geel-nagerecht

We moesten niet lang treuren om de kaas, want het dessert volgde snel. Een bordje met vanille biscuit, gemarineerde ananas, granité van ananas, mikan crème en vers vanilleijs.  Het was op voor ik het wist en dat is meestal een goed teken. Het was geen zwaar nagerecht, gebracht met de nodige fraîcheur en wederom werd er leuk gespeeld met structuren. Een leuke afsluiter.

restaurant-la-belle-koffie

restaurant-la-belle-nagerecht

Bij de koffie werden we nog voorzien van de nodige macarons, een heerlijke madeleine met violette en een praline. Waarna we nog konden proeven van een bordje met tiramisu à La Belle, wat eigenlijk een finaal visitekaartje was van chef Peter en nogmaals zijn talent om met structuren en koud-warm tegenstellingen te spelen onderstreepte. Mooi.

De rekening was een schappelijke € 126,- voor tweemaal aperitief ( € 11,-), tweemaal lunch ( € 34,-), waters ( € 8,-)  een glas wijn bij het hoofdgerecht ( € 6,-) en tweemaal koffie ( € 7,-).  Daarvoor kregen we ook de zeer professionele bediening op sterniveau. Ook het eten en de zaak zelf zijn zeker de ster waardig.

La Belle is ongetwijfeld een aanwinst voor de Kempen. Voor mij mocht de bediening net iets losser, maar dat is detailkritiek. Niet enkel Michelin heeft een boontje voor dit soort inrichting en manier van werken, er is gegarandeerd ook een publiek voor zoals tijdens onze lunch ook te zien was. Peter Vangenechten is zeer zeker een talent met het potentieel om verder te groeien in zijn métier. Hij kan goed spelen met structuren en weet hoe hij een bord moet dresseren. 

Restaurant La Belle – chef Peter Vangenechten
Bel 162, 2440 Geel
+32 14 708 451
www.la-belle.be
info@la-belle.be
 

Leave a reply