Magis, Tongeren

Magis, Tongeren

In het Limburgse Tongeren vinden we restaurant Magis terug: 1 Michelin ster sinds 2009 en 16 op 20 bij Gault Millau. GM plaatst er bovendien het label “lievelingsadres” bij en dat moet toch een goed teken zijn, niet? Ook het verhaal van chef Dimitry Lysens spreekt aan: afgestudeerd als marketeer ging hij een jaar onbetaald werken in Clos St. Denis** om het vak te leren. Niks dan respect voor zoiets.

Magis is gelegen in een prachtig historisch pand, dat uitgebreid verbouwd werd in 2007. Ze beschikken over een mooie grote tuin met dito terras aan de achterkant en over een apart rokerssalon, voor de liefhebbers. De avond dat wij er waren bleken er dat trouwens best veel te zijn. Het was lang geleden dat we nog eens zoveel volk zagen weglopen tussen twee gangen om zichzelf snel de longen vol te trekken met smaakpapil verdovende nicotinedampen.

Chef Lysens en zijn vrouw Aagje serveren, naast à la carte, op weekdagen een “all-in” formule met 3 of 4 gangen aan schappelijke prijzen. Wij kozen echter voor het Magis menu met 5 gangen, wat met aangepaste wijnen (een glaasje dessertwijn incluis) neerkomt op € 95,- per persoon. Deze menu is ook verkrijgbaar met een gang meer, maar dat zou echt trop geweest zijn. Voor deze prijzen zou je het alleszins niet moeten laten, want naar Limburgse traditie zijn die behoorlijk correct. Je krijgt er ook behoorlijk wat voor in de plaats, zou blijken.

Gezeten met ons eerste drankje, zij een huisaperitief met witte porto en hij een niet nader vernoemde Champagne, zagen we 3 hapjes en 3 amuses passeren.

Magis aperitief

Magis amuse

De eerste proeverijen zitten niet meer exact in mijn geheugen, maar we kregen in deze proevertjes onder andere kikkererwten, Comté, basilicum en mascarpone voorgeschoteld. Lekker, maar er was beter op komst. De chef begint hier op zijn gemakje en bouwt rustig op in zijn menu.

Magis aperitiefhapje

Magis hapje makreel

Magis aperitiefhapje

Hier zien we onder andere komkommerschuim, tomaten, ansjovis, een stukje makreel, aspergeschuim, kroepoek van een onderdeel van het varken (‘t was niet helemaal duidelijk als de mevrouw het zei, maar het was iets met een ‘o’) en nog veel meer frisse, spijsvertering opwekkende smaakjes. Zeer lekker, uitgebalanceerd en leuk gepresenteerd. Men is hier ook liefhebber van Stockmans porselein. Mensen met smaak dus.

De hapjes volgden kort op elkaar en ook het voorgerecht kwam snel aanzetten. Wat de wijn betreft bleef ik wel een klein beetje op mijn honger zitten. De uitleg was over het algemeen summier te noemen. Maar het moet gezegd: steeds heel lekker bij het gerecht in kwestie.

Magis blauwe kreeft

Het eerste voorgerecht was een bereiding met blauwe kreeft, tomaat en sorbet van yuzu, begeleid door een slaatje waarin de dragon nogal fel doorsmaakte. Dat laatste is zeker niet negatief bedoeld, want het was zeer lekker.

Magis buikspek

Het volgende gerechtje was geconfijt buikspek met gemarineerde rode ui, artisjok, Parmesan en olijf. Ik ben een echte fan van spek (eigenlijk van varkensvlees tout court) en dit was werkelijk top. Het stukje spek was perfect gebakken en de vetrand smolt meteen weg in de mond. Geweldig in combinatie met vooral de ui. Van dit had ik best een groter bord aangekund. Spijtig dat het een voorgerecht was. De begeleiding kwam van een witte Sangiovese, een druif die meestal rode wijn voortbrengt. Het was de eerste keer dat ik dat mocht proeven en op z’n eentje in het glas was hij maar zozo, maar in samenspraak met het gerecht was het zeer geslaagd.

Magis tarbot

Mijn partner in crime ruilde haar spek voor het extra gerecht van het 6 gangen menu en dat was een stukje tarbot met zeekraal, palourdes en borage. Ik heb er niet van geproefd, omdat ik zo weg was van het buikspek. Volgens haar was het heel lekker en ik mag toch wel zeggen dat ze er iets van kent, dus daar gaan we niet aan twijfelen.

Magis duif

Als hoofdgerecht stond er duif van Anjou op het menu, op het bord gebracht met onder andere eendenlever, courgette en twee soorten crèmes van aubergine, meerbepaald gerookt en gebrand. Vooral die gebrande versie was geweldig lekker. De duif zelf kwam als een magnifiek stukje filet en als een soort botkroketje. Dit produkt is niet voor niets een van de favoriete ingrediënten van vele chefs, waaronder ook P. Goossens. Hier was er niets op aan te merken, integendeel: alles perfect gegaard, leuke wijn erbij en de gebrande aubergine maakte het net dat tikje extra speciaal. Top.

Magis tussengerecht

Na het hoofdgerecht kwam er een tussengerechtje om de smaakpapillen even te verfrissen en dan was het in rechte lijn naar de desserts.

Magis nagerecht

De foto valt wat tegen, door de slechte lichtomstandigheden en omdat ondergetekende nog niet goed overweg kan met zijn supersonische nieuwe smartphone, maar ik wilde hem toch niet achterwege laten. Hij doet echter afbreuk aan het mooie bord, want dit zag er heel leuk uit. Het was een modern gepresenteerd bordje met aarbeien, rabarber, canneloni met karnemelk en zuringijs. Fris, verrassend en lekker.

Magis nagerecht caramel

Het tweede dessert is dan traditioneel wat zoeter en dat was ook hier zo: caramel met banaan, spongecake, ijs van snickers en pinda. Leuk, maar voor mij was het andere dessert de betere. Iets wat zeker niet erg is, vermits de zoetigheden voor mij altijd wat meer “uitbollen” zijn. Het mag ook niet teveel zoetigheid zijn, want je moet je dan ook nog altijd door de koffiesnoepjes zwoegen en bij Magis nemen ze die bijzonder serieus.

Magis friandise

Magis koffie

Ijspralines met rood fruit, vers- en zoals-het-hoort gebakken madeleines, pralines, crème brulée en nog wat zaken. Gewoon teveel op de duur, maar het hoort erbij en ik blijf het lekker vinden. Maar bij die laatste praline voelde ik mijn maag toch wel protesteren. Op zo’n moment ben je dan blij dat je niet die 6 gangen hebt genomen.

Zoals steeds moesten we dan een tijdje wachten om vervolgens zelf aan te dringen om de rekening te krijgen. Dit is jammer genoeg een bedje waar vele restaurants ziek in zijn en dus wijs ik hier zeker niet met de vinger. Het is blijkbaar niet evident om een gast te vragen of hij nog iets wilt na zijn koffie. In dit geval was dat dus de rekening, maar ook een cognac of een whiskey worden al te vaak niet aangeboden door de bediening. Gelukkig hebben we al geleerd om er snel korte metten mee te maken, want vroeger zaten we, zonder overdrijven, soms een half uur te smeken om een beetje aandacht zodat we de rekening zouden kunnen betalen.

We hebben een uur in de wagen gezeten om hier te komen eten, maar Magis was het zeker waard. Topgerechten op sterniveau, lekkere wijn en een leuk kader gebracht door jonge mensen met ambitie. Een aanrader, zeker als je de prijzen vergelijkt met soortgelijke zaken in de rest van Vlaanderen. Dan kan er al eens een litertje diesel meer af, vind ik.

Leave a reply