Chef Axel Colonna-Cesari probeert het met een eigen restaurant in de buurt van Mechelen en wij wilden wel eens weten of zijn nieuwe zaak onmiddellijk op het hoogste niveau zou kunnen spelen.
Axel verdiende zijn strepen, of sterren in dit geval, eerder bij het naburige Foliez, Auberge du Pêcheur en Couvert Couvert. U zag hem misschien zelfs aan het werk als zijn bedrijvige zelf in de sterrenaflevering van “Komen Eten”. Het spreekt vanzelf dat de verwachtingen hoog gespannen waren, maar we beseften wel degelijk dat deze zaak slechts een tweetal weken eerder werd geopend.
De volledig vernieuwde zaak bevindt zich aan de drukke Antwerpsesteenweg, dichtbij de Mechelse KMO zones en mikt bijgevolg dus ook op de lunchende zakenmens. Wij reserveerden echter een tafel voor het diner, na een bezoekje aan de nieuwe website.
Samen met ons ging culinair journalist Willem Asaert binnen; indien u wilt weten wat hij ervan vond kan u hier terecht. We kregen een tafeltje naast een koppel, waarvan de dame het nodig vond om na elke gang een welgemeend “dieliesjeus!” naar de mensen van de bediening te schreeuwen, wat op zijn minst gezegd toch een beetje speciaal was.
Na een welkom van de dame des huizes kregen we een glaasje Bollinger rosé aangeboden, wat werkelijk bijzonder lekker was. We kozen daarop voor het 4-gangen menu “Proeven”, geserveerd voor € 65,- zonder wijnen en voor € 90,- mét. Het dessert kwam zonder drankje en dat vind ik, zoals steeds, een serieus minpunt. De wijnen waren van zeer goede kwaliteit en er werd goed doorgeschonken. Alleen jammer dat de fles rode wijn compleet met bezinksel werd geledigd in mijn glas. De sommelier van dienst was bijzonder snel weg toen hij het glas afruimde, moet ik zeggen.
Als voorgerecht werd er een sashimi van witte tonijn geserveerd, met ponzudressing, carpaccio van Aubrac en een tartaar van scheermessen met mango en granaatappel. Meteen was duidelijk dat deze chef kiest voor de allerbeste producten en dat kan je proeven. Ik ben niet meteen de grootste fan van de Aziatische en bij uitbreiding de Japanse keuken, maar dit gerecht kon ik zeker appreciëren. Het viel op hoeveel verschillende ingrediënten op dit bord lagen, maar toch was het geheel wonderwel harmonieus.
Tweede voorgerecht was de bekende Dorade “Royale”, hier gebraden onder een zoutkorst met ravioli van gekonfijte tomaat, estouffade van artisjok en sauce verge. Ook op dit bord viel meteen de overvloed van ingrediënten met bijhorende smaken op. Allen wel bijzonder lekker en met oog voor het kleinste detail. Let bijvoorbeeld op het blaadje koriander dat zich in het krokantje bevindt. Ik vond wel dat de samenhang van de vele op zich lekkere producten hier een beetje zoek was. Misschien een beetje teveel van het goede? Eigenlijk wist ik niet wat ik eerst moest proeven. Het was een beetje een zoektocht of zelfs een ontdekkingstocht op het bord, maar misschien was dit ook de bedoeling. Alleszins was dit voor mij het beste gerecht van de avond.
Vervolgens werden we getrakteerd met het hoofdgerecht: heerlijk Simmenthal met gefermenteerde look, geroosterde sesam, crème van aubergine, jonge ui en dragon. Zeer lekker vlees en meer dan genoeg. Waar de andere gerechten misschien een beetje overdaad aan ingrediënten kenden, was het bij dit hoofdgerecht naar mijn mening tegenovergesteld. De nadruk lag op het vlees en de rest was bijzaak. Geserveerd met een erg lekkere rode wijn heeft dit geweldige rundsvlees in feite ook niet veel meer nodig dan hetgeen er op het bord lag.
Op naar het dessert dan. Het betrof hier een Thaise emulsie van kokos en kafir, crémeux van kalamansi, yoghurt, witte chocolade en sorbet van shiso en litchee. Dat zag er fantastisch uit op de kaart en ook op het bord was de presentatie wederom erg leuk. Het is dan ook jammer dat het niet zo geweldig proefde als het eruit zag. Niet dat het slecht was, verre van, maar het stond qua niveau toch wat onder dat van de andere gerechten. Een lekker glaasje fruitige dessertwijn had het geheel zeker wat kunnen optillen.
De koffie werd nog vergezeld van de obligatoire, hier letterlijk te nemen, toren met zoetigheden die zeer in de smaak vielen. Dikwijls zijn deze versnaperingen teveel van het goede, maar dat was hier zeker niet het geval.
Achteraf konden we nog even praten met Axel, die ons ook benadrukte dat hij en zijn ploeg nog volop aan het zoeken waren naar het perfecte ritme en de beste gerechten. Ik denk dat ze daar bij Centpourcent alvast goed vertrokken zijn en wij gaan zeker nog eens terug om te kijken wat het geeft als alles op punt staat.
[…] Le Gourmand Belge […]