In het pand waar de bekende Oesterbar was gevestigd, opende Niels Brants onlangs zijn gastronomische restaurant EssenCiel. Pal in het culinaire hart van Leuven bevindt hij zich in goed gezelschap met onder andere Trente recht voor de deur. Trente chef Kwinten De Paepe stond ooit zelf achter de potten van de Oesterbar, maar dat terzijde.
Niels Brants vervulde twee jaar lang de rol van sous chef in het Duffelse Nuance** en dat zorgde ervoor dat we niet helemaal zonder verwachtingen richting Leuvense binnenstad trokken.
Ik ben nooit in de Oesterbar geweest, maar ik kan me voorstellen dat het interieur en de keuken een grondige renovatie hebben gekregen. Dat is deels ook te zien op de Facebook pagina van het restaurant, trouwens. We stapten EssenCiel binnen op een koude, herfstige donderdag wanneer de zaak nog geen week geopend was.
Binnenkomen deden we langs een soort sas, dat van het restaurant gescheiden werd door een groot gordijn. Ik hoop van harte dat men daar nog een deur gaat plaatsen, vermits deze oplossing niet voldoende bleek om de tocht tegen te houden. Zeker als de aanwezige rokers de voordeur niet goed dicht trekken en daardoor de nieuwe dampkap zich van zijn sterkste kant kan laten zien. We hebben het een beetje fris gehad met momenten, maar niet in die mate dat het de ervaring geschaad heeft. Een aandachtspunt, desalniettemin.
Het interieur was gezellig kleinschalig, met een vijfentwintigtal couverts. Tafels waren ruim, de stoelen comfortabel en het licht gedimd. We kozen de tafel het dichtst bij de keuken; kwestie van te kunnen kijken hoe het er daar aan toe zou gaan. Het deed me veel plezier om te zien dat het restaurant die donderdagavond helemaal vol liep. We zagen een grote groep, een kwartet, een stel vrienden en enkele koppels voor een tête-à-tête. Iedereen leek zich goed te amuseren.
De bediening was voor honderd procent in handen van de gastvrouw, die zich deze taak met veel professionalisme ter harte nam. Al snel kregen we het menu aangereikt en een glaasje van de uitstekende huis Champagne, vergezeld van een viertal uitstekende amuzes. Deze hapjes toonden onmiddellijk de signatuur van de chef: lekkere ingrediënten, uitstekend gebracht en leuk gepresenteerd. Kijkt u even mee, maar neem geen aanstoot aan de kwaliteit van de foto’s die wat donker zijn uitgevallen. Zoals gezegd: gedimde lichten. Dat is goed voor romantische dinertjes, maar niet zo voor foto’s.
Lekker verse ingrediënten, frisse smaken en een leuk spel van texturen met veelvuldig gebruik van krokantjes. De hapjes waren niet te hoog op smaak en ze lieten ons vooral hunkeren naar meer. Dat kwam er in de vorm van het menu “Essence”: verkrijgbaar in drie, vier of vijf gangen voor respectievelijk 35, 46 of 58 euro. Deze zeer schappelijke prijzen laten Essenciel onmiddellijk wedijveren in onze categorie beste prijs-kwaliteit. Ter vergelijking: voor 35 euro heb je bij Bistro Bis of Bistro Nano 3 gangen. Voor 45 euro kan je bij De Gelofte in Aarschot eveneens een drie gangen diner scoren, onze referentie op dat prijsniveau. EssenCiel zit dus qua prijszetting beter. En dan vergeet ik nog te zeggen dat de dessertgang eigenlijk twee (kleinere) desserts betrof.
De wijnpairing kostte 24 euro. Daarvoor kreeg ik bij drie van de vier gangen een glas wijn geschonken en werd er vlotjes bijgetankt. Dessertwijn was niet inbegrepen. De kwaliteit van de wijn zat goed, echter toch een beetje minder dan het eten zelf. Ik mis bij dit soort restaurants ook steeds een sommelier met wat meer uitleg over de flessen, hoewel de gastvrouw dat niet slecht deed. Een sommelier is voor deze prijzen en kleinschaligheid natuurlijk niet te verantwoorden, maar net iets meer aandacht voor de wijnen is misschien nog iets voor de toekomst. Het is detailkritiek over iets dat ongetwijfeld helemaal goed komt.
Over naar het eten. Kijkt u even mee wat we geserveerd kregen:
Gepekelde kabeljauw, zuring, citrus, algen en granny smith.
Coquille, courgette, kokosflan en Thaïse bouillon.
Inlandse haas, knolgroenten, rode biet en kweepeer.
Yoghurt, mandarijn en duindoorn.
Chocolade 70%, pistache en cassis.
Het was een prachtig menu dat mooi werd opgebouwd naar het einde toe. De haas fungeerde op zijn best als hoogtepunt, maar de desserts moesten zeker niet onderdoen. Doorheen alle gerechten werd er veelvuldig gebruik gemaakt van allerhande krokantjes, sausjes die nog aan tafel werden bijgeschonken, crumbles, emulsies etc. Niels Brants beheerst zeer goed het spel der smaken en structuren. Het was dan ook een formidabele maaltijd.
De ganse tijd konden we ook getuige zijn van de serene kookstijl van het keukenteam, dat uit slechts twee mensen bestond. Koken en borden afwerken gebeurde op een uiterst vlotte manier, alsof men deze menu al een lange tijd elke dag aan het brengen was. Ter herinnering: EssenCiel was vier dagen geopend. Chapeau.
Bij koffie en thee was er natuurlijk nog ruimte voor de nodige gourmandises en ook die werden in de nu al herkenbare stijl gebracht. We zagen perfect uitgevoerde klassiekers als verse wafels en heerlijke macarons. Zeer lekker allemaal.
Restaurant EssenCiel is voor mij op dit moment de beste culinaire ervaring in de Leuvense binnenstad en een echte verrijking. De sfeer en de smaken zaten goed en hoewel chef Niels niet zo ver gaat in het dresseren als zijn vroegere patron bij Nuance kan je goed zien dat hij daar in de leer was. Het is iets simpeler, maar de signatuur is duidelijk. Het hoéft ook allemaal niet zo ver te gaan; zeker niet als zich dat vertaald in deze prijzen. Ik ben alvast fan en ik kijk nu al uit naar een volgende keer. Ik denk niet dat het lang zal duren.
Restaurant EssenCiel, chef Niels Brants
Muntstraat 23, 3000 Leuven 0032 16 290 600 www.essenciel.be
[…] Dit artikel verscheen eerder op Le Gourmand Belge. […]