Voltaire, Heverlee

Voltaire, Heverlee

In Heverlee vond je vroeger restaurant Boardroom en brasserie Voltaire broederlijk naast elkaar. In eerstgenoemde draaide J. Meus ooit nog in de potten en het was ook de plaats waar ik ongeveer terzelfde tijd in contact kwam met gastronomie. Het niveau was er de laatste tijd wel gedaald en het restaurant is sinds mei gesloten. Hotel Boardhouse, ook in hetzelfde gebouw gelegen, krijgt er nu de overhand.

Het brasserie gedeelte bestaat nog wel en onlangs waren we er nog eens te gast voor een gezellige hap. We zaten in het voorste “boothuis” gedeelte, waar zich een heuse skif aan het plafond gehijsen weet. Deze boot was trouwens ook een onderwerp van gesprek die avond, want het is niet meteen duidelijk hoe dat gevaarte er is binnen geraakt.

Het interieur is echt “brasserie” met donkere banken en warme kleuren. Alles verloopt er gezellig en gemoedelijk. Er worden diverse formules aangeboden zoals een schappelijke “all in” met voor-, hoofd- en nagerecht, waters, aperitief, huiswijnen en koffie aan $ 47,-

We namen er ook eens op een zonnige middag de “Superlunch” op het leuke terras achteraan. Dat is een degustatie van 6 lunchgerechtjes voor $ 10,- Heel tof!

We begonnen de avond met een glaasje lekkere Vonkelwijn en de aftrap van mijn driegangen menu werd gegeven door een stukje babykreeft met zure roomsaus, roze peper, groene appel en een mini-slaatje.

babykreeft met granny smith en roomsaus

De presentatie is “frivool”, zoals ze ook hun keuken noemen, en het moet ook niet meer zijn. Het gerecht zelf was zeker niet mis, hoewel de kreeft voor mij net ietsje te lang gegaard was. Mijn madame koos voor de ravioli van eendenlever met truffelboter en parmezaan. Achteraf gezien, na een proevertje, zou dat de betere keuze geweest zijn. Heel lekker.

ravioli van eendenlever

Als hoofdgerecht koos ik een oerdegelijke klassieker: Escalope Milanese. In principe verwacht je dit eerder bij een Italiaan, dan in een Vlaamse brasserie, maar men stelde niet teleur.

escalope milanese

Ik vond hem beter dan wat ik tot nu toe al bij meerdere Italianen heb gegeten. En, mijn God, wat een portie, zeg. Een enorm stuk vlees op een gigantische berg pasta, maar het ging vlotjes naar binnen. Dit is het soort voedsel dat je moeilijk kan laten liggen, dus heb ik het maar helemaal opgegeten. Ook de rest van de tafel heb ik niet bepaald horen klagen over hun keuzes.

Hoe ik hierna nog het “Voltaire dessertbord” naar binnen gespeeld heb zonder een indigestie te krijgen is me een raadsel. Ook dat was zeker niet slecht, maar ‘t was er misschien toch wat teveel aan.

Dit adres is zeker een aanrader als je een serieus hongertje zou willen stillen met lekker, schappelijk geprijsd, eten in een gezellig kader. Bezoek ook zeker het terras eens voor de lunch!

Website

Leave a reply