Coeur d’Artichaut, Gent

Coeur d’Artichaut, Gent

coeurdartichaut-interieur

Het is alweer een tijdje geleden dat ik met de collega-foodbloggers de benen onder tafel stak in het Gentse Coeur d’Artichaut, een laagdrempelig restaurant met gastronomische allures. Zeg dus maar gerust bistronomie.

Deze zaak zit onder de vleugels van Eric de Wagenaere die ook de drijvende kracht is van M with a View, Gaston, Petit Coeur en een catering bedrijf. Een bezige bij, met andere woorden.

De chef van dienst was Tom Van Lysebettens. Een zesentwintigjarige getalenteerde knaap met ervaring uit onder andere Het Gebaar, Volta en C-Jean. Als u gebruik maakt van Facebook of Instagram is de kans groot dat u al eens een bordje van hem hebt gezien. Hij post immers dagelijks knappe gerechten op deze sociale kanalen. Zeker een volgje of een vind-ik-leukje waard! Een waarschuwing echter: gelieve zijn foto’s en video niet te bekijken met honger. Het is maar dat u het weet.

tom-van-lysebettens

Op voorhand had ik dus al meermaals gezien dat chef Lysebettens de kunst van het dresseren goed beheerst. Hoe zou het nog zitten met de smaak?

Die zonnige voorjaarsdag begaf ik me samen met collega Kevin naar Gent, alwaar we ons eerst een aperitief gingen nuttigen in Jigger’s. Een speakeasy waar men de drankjes serieus neemt. Gezeten aan de bar nipte ik er van een bijzonder lekkere John Collins. Jigger’s: daar gaan we nog terug.

Vandaar ging het naar onze echte bestemming, waar we gewoon nog een aperitief namen. Dat deden we op het terras achter het restaurant: een gezellige binnenkoer met parasols en wat groen. Een ideale lunchspot.

Ik vroeg naar het huisaperitief en dat bleek een cava met een smaakmakertje. De vriendelijke dame zag ongetwijfeld aan mijn tronie dat dit niet naar mijn meug was en ze voegde er aan toe dat het zeker niet te zoet zou zijn voor een aperitief. Dat bleek ook het geval. Integendeel: het was zelfs wat te bitter.

Niet getreurd, want er verscheen hierbij een bijzonder lekker hapje op tafel: een uit de kluiten gewassen kroepoek met chorizomayonaise. Dat we honger hadden was duidelijk aan het tempo dat het verorberd werd.

coeurdartichaut-amuse

Het diner werd geserveerd in het leuke restaurant, dat een echte bistrosfeer uitademt. Het werd nog niet zo lang geleden gerestyled en wat mij betreft was het een geslaagde operatie. Knap. Extra punten ook voor de bistrostoelen mét padding. Ze stonden garant voor een avond comfortabel zitten.

Voor onze hongerige meute van twaalf werd er een heuse wandeling door de kaart voorzien. Chef Tom zou alle gerechten uit zijn menu voorschotelen in drie gangen. De bedoeling was dat niet iedereen hetzelfde zou eten en er dus wat afwisseling in de blogartikels zou zitten.

Tough luck, want uiteraard werden al die gerechten onderling gepasseerd en zo kon iedereen van alles proeven. Dat heeft voordelen, maar ook nadelen. Zo krijg je wel eens gerecht voorgeschoteld dat misschien minder naar je meug is of dat wat minder goed uitgevoerd is. Het omgekeerde is natuurlijk ook waar.

coeurdartichaut-brood

Coeur d’Artichaut bood een vijftal wijnen aan per glas (tweemaal wit, tweemaal rood, een rosé) en we kozen hieruit een witte en een rode. Ik vergat de details van de witte te noteren, maar de rode was een Prieure Saint-Just, Séguret, Côtes du Rhône Villages uit 2011. Beide wijnen waren niet slecht, maar ook niet meer dan dat. Ze acteerden toch een stuk onder de geleverde kwaliteit uit de keuken.

coeurdartichaut-voorgerecht-zeekat

Over naar het eten. Ik kreeg van het arsenaal voorgerechten een bordje zeekat met komkommer, dille en gepofte rijst. Dat was meteen een schot in de roos en het proefde zeker naar meer! Met spijt in het hart schoof ik het door en at ik nog van:

coeurdartichaut-voorgerecht

Rilette van kip met lente-ui, dragon en confit de tomate. Lekker.

coeurdartichaut-voorgerecht2

Verse geitenkaas met gerookte rode biet en jonge scheutjes (te veel kaas, maar lekker van smaak).

coeurdartichaut-oesters

Er waren ook nog oesters, maar die heb ik gelaten voor wat ze waren. Mijn keuze van de kaart zou sowieso de kip geweest zijn en dat vond ik dan ook een voltreffer. Ik denk er aan terug met water in de mond. Da’s altijd een goed teken.

coeurdartichaut-varkenswang

Na het voorgerecht toverde Tom Van Lysebettens een extra gerecht uit zijn koksmuts, dat we niet hoefden te delen. Iedereen werd voorzien van een bordje met traag gegaarde varkenswangen in een krokant jasje, pommes pont neuf en een picklesmayonaise. Het vlees was prima gegaard en goed op smaak. Ook de mayonaise was lekker, al mocht ze voor mij net wat meer zuur hebben. De pommes pont neuf heb ik misschien liever iets langer gebakken. Detailkritiek.

Na dit lekkere intermezzo kwamen de borden met hoofdschotels eraan. Hiervan kreeg ik een soort tomatentaart met yoghurt en plakjes Mechelse koekoek. De kip was niet lang genoeg gebakken en dat was/is voor mij een afknapper. Ik heb geproefd en doorgeschoven.

coeurdartichaut-kip

Het was dan een geluk dat ik kon genieten van de andere gerechten, want daar zat wel leuks bij. Zoals knapperige asperges met handgerolde couscous, dooier en hazelnoot. Mijn keuze van de kaart en het stelde niet teleur.

coeurdartichaut-asperges

Voorts zag ik nog heilbot met een crème van zachte curry, akkerzwam en lamsoor. Een gerecht dat me eveneens kon bekoren.

coeurdartichaut-vis

Tot slot was er nog een bordje skrei met kokkels, oud Brugge kaas, tomaat en basilicum. In dit gerecht had de chef proberen te spelen met koude en warme elementen en dat was niet helemaal gelukt, naar mijn mening. Wel een goed gegaard stukje skrei.

coeurdartichaut-hoofdgerecht

Met een toch al opgezwollen gevoel gingen we aan de slag met de nagerechten. Voor mij kwam in eerste instantie ganache van Tainori chocolade, bramen en platte kaas. Ik heb het nog doorgegeven, maar ik denk niet dat er nog veel van over was. Zegt dat genoeg?

coeurdartichaut-dessert

De buurman schoof me zijn restant melkchocolade met passievrucht en speculoos nog door en ook daar was ik best over te spreken, hoewel ik geen fan ben van melkchocolade.

coeurdartichaut-nagerecht

Ik merkte op dat de bordjes van het derde dessert niet leeg ggeeten werden. Het betrof een inspiratie van de klassieke Tartine Russe. Met bosbessen. Als redder in nood bekommerde ik me dan maar over een bord en hoewel niet meteen mis van smaak was dit eigenlijk veel te zwaar. Ook ik heb het dan maar wijselijk laten staan.

coeurdartichaut-tartine-russe

Als eindconclusie kan ik stellen dat het weerom een gezellige avond was met de blogvriendjes en -vriendinnetjes. De sfeer in het leuke Coeur d’Artichaut, met de vriendelijke bediening en het inspirerende eten droeg daar natuurlijk meer dan zijn steentje toe bij.

coeurdartichaut-koffie

Wat het eten betreft vond ik dat ik een paar heel lekkere zaken gegeten heb, maar ook een paar dingen die me niet konden bekoren. Dat zijn dan de nadelen van zo’n wandeling door de kaart, want anders had ik de mindere zaken immers niet gezien. De jonge Tom Van Lysebettens is zeker iemand om te volgen. Hij heeft leuke ideeën, kan mooi dresseren en de komende jaren zal hij enkel maar groeien in het métier. Voor mij is hij zeker een volgend bezoek waard en ik blijf hem in de gaten houden op Instagram, waar hij zich ontpopt heeft tot een inspiratie.

Coeur d’Artichaut
Onderbergen 6, 9000 Gent
+32 9 225 33 18
www.artichaut.be

Met dank aan Caroline –Avocado van de Duivel– en Pieter –Hot Cuisine de Pierre– voor de foto’s. De foto van het interieur komt van de Facebook pagina van het restaurant.

Leave a reply