Restaurant De Gelofte, te Aarschot, is een van de weinige restaurants waar we elk jaar zonder uitzondering terugkeren. Dat komt in de eerste plaats omdat het een vaste afspraak is om er onze huwelijksverjaardag te vieren, maar dat zouden we natuurlijk niet doen als het er niet zo goed was.
Mijn eerste review is ondertussen weer twee jaar oud en dus werd het tijd om eens een nieuwe te schrijven.
De kwaliteit is in die tijd onveranderd op een hoog niveau gebleven. Twee jaar geleden betaalden we € 45,- voor een driegangenmenu en dat deden we dit jaar nog steeds. Een opsteker in tijden van stijgende grondstofprijzen.
Chef Frank Heylen bezoekt regelmatig de collega’s en dat toont zich ook in de borden. Hoewel hij duidelijk kookt voor een bepaald publiek in het rustige Aarschot, zit er evolutie in zijn keuken. De smaak van de gerechten was altijd al in orde, maar qua presenteren en gebruik van producten merk je wel dat de man mee is met zijn tijd. Hij praat ten andere ook met veel passie over het restaurantwezen en de établissementen die hij al mocht bezoeken, zonder menige tip te schuwen. Waarvoor dank!
Die avond konden we voor de eerste maal eens op het leuke terrasje van de zaak dineren. Dit biedt plaats aan een viertal duo tafels, waar we dan ook rustig konden genieten van een prachtige zomerse avond.
Eenmaal gezeten kreeg ik van de immer sympathieke gastvrouw Ingrid een glaasje Champagne van het huis ingeschonken. Een prima Autréau Premier Cru de Champillon was dat. Het feestvarken aan de overkant nam een huisaperitiefje: een glaasje cava met een drupje vanillelikeur. Zij mag dat graag lusten, zoiets.
We kregen bij onze drankjes een leuk groen bordje gepresenteerd met twee aperitiefsnoepjes, fingerfood style: verse Noordzee garnalen en citrusgel op een sepia kroepoek en ernaast een kruidenkoekje met toefjes Griekse yoghurt, limoen en basilicum.
Vervolgens serveerde men een frisse gazpacho van gele en rode tomaten naast een schoteltje met een vers maatje, ciderazijn en bosui. We herkennen het Serax servies van Pascale Naessens, waarvan we zelf ook grote fan zijn.
Met deze hapjes toonde chef Heylen meteen weer dat hij als de beste overweg kan met zuurtjes. Hij beheerst dat aspect tot in de puntjes en hij kan er een eenvoudig gerecht flink hoger mee tillen. Deze vier lekkere amuses waren voor mij een perfecte starter bij de Champagne. Met geprikkelde smaakpapillen was het uitkijken naar het voorgerecht.
De Gelofte biedt in zijn driegangen dinerformule steeds de keuze uit twee voorgerechten, twee hoofdgerechten en 3 desserts of kaas. Ik koos hieruit de kort gegrilde en gekruide rundsfilet van Belgisch witblauw met Chinese kool, radijsjes, olijfolie en sojascheuten. Ik was verrast door dit lekkere gerecht en hoewel de porties naar gewoonte eerder ruim waren, kon ik er niet genoeg van krijgen.
Ik ben ook niet meteen een fan van witblauw en na het proeven van allerhande exotische rassen zoals Rubia Gallega, Simmenthal, Salers en vele andere had ik mijn buik vol van de Belgische trots. Dit gerecht toonde echter dat er wel degelijk smaak kan zitten in een stukje witblauw. Met zijn typische zachte textuur was dit voor mij een van de beste stukjes rund die ik al at van het jaar. En ik heb er toch al wat gegeten.
Ik liet het vlees accompagneren door een glas van de prima witte huiswijn van Spaanse origine: een Albet i Nova petit Albet van 2012 (Xarel-lo, Macabeu, Chardonnay)
La Gourmande koos voor de vis, welke een ravissante tartaar van makreel betrof. Geserveerd met verschillende soorten tomaten, komkommer en kalamansi. Zeer lekker, fris en bijzonder mooi gepresenteerd in een leuk bord.
Voor het hoofdgerecht koos de overkant zwartpoot kip met gegrilde zomergroenten en zwarte look. Het zag er lekker uit en men vertelde me dat het dat ook was. Een kleine opmerking volgde ook meteen: misschien wat veel vlees in vergelijking met de groenten?
Persoonlijk zag ik meer heil in een stukje vis van het jaar: pladijs. Tot mij gebracht met broccoli, vitelotte, citroen en Hoegaarden. Meteen viel toch ook de hoeveelheid vis op, in vergelijking met de rekwisieten. Allemaal heel lekker en fris gehouden door het sausje, maar inderdaad misschien iets teveel van het hoofdingrediënt. Op de smaak valt niet het minste af te dingen.
Na de ruim bemeten voor- en hoofdgerechten was er toch nog een gaatje voor een klein dessert. De eega koos voor het traditionele trio van chocolade, welke hier uitmuntend gebracht wordt. Persoonlijk liet ik de kaasselectie links liggen en ging ik voor het fruitige nagerecht met meloen, sinaasappel, jasmijn en ijs. Het was een klein fris glaasje en meer moest het op dat moment niet meer zijn.
Koffie en thee werden uiteraard geserveerd met de nodige snoepjes, door de chef himself. Die dan ook nog graag even bleef nakaarten over zijn recente ontdekkingen en de vooruitgang van een van zijn zonen die momenteel student is in het bekende Ter Duinen.
Het was weer gezellig toeven en lekker eten in De Gelofte. En dat al zeker voor een totaalticket van € 130,- all in. Het enige dat ik kan opmerken is dat we voor een klein beetje meer misschien wel eens 4 gangen zouden nemen. Als we dan 2 kleinere voorgerechtjes en een iets minder ruim hoofdgerecht kunnen hebben, zijn we zeker pro. Ik kom immers te vaak thuis met het gevoel dat ik nog wel eens een bordje meer had willen proeven van het talent van deze chef.
De Gelofte
Begijnhof 19, 3200 Aarschot
016/57.36.75
info@degelofte.be
www.degelofte.be