Een bezoekje aan het door Gault Millau met 18 op 20 bekroonde restaurant van Bart Desmidt stond al langer op mijn verlanglijstje. De verwachtingen waren hoog gespannen, maar daarin verschilde dit restaurantbezoek nu niet bepaald van een ander.
De reservatie gebeurde via de grafische mooi ogende website. Hoewel ik als internet marketeer het gebruik van Flash in websites grondig afkeur is het een leuke site met erg veel foto’s die duidelijk de sfeer van het restaurant en het eten weer geeft. Reserveren is dus mogelijk via dit medium en na het invullen van het formulier kreeg ik onmiddellijk de bevestiging dat mijn aanvraag werd doorgestuurd. 2 dagen later werd onze tafel persoonlijk bevestigd via email.
Bartholomeus is pal op de zeedijk in Heist gelegen en dat is uiteraard een bijzonder mooie ligging. Je kan er dineren met zicht op zee en zelfs in het donker kan je nog genieten van de lichtjes die de haven van Zeebrugge sieren. Ik had om een tafel aan het raam gevraagd en we hebben die ook gekregen. Het was een bijzonder koude dag en de kust was helemaal ondergesneeuwd, wat voor romantische taferelen zorgde. We hebben in het restaurant echter zeker geen kou geleden.
Je komt binnen en wordt hartelijk ontvangen door het bijzonder vriendelijke en beleefde personeel. We waren de eerste klanten die dag en later nam de gastvrouw die taak op zich. Toen ze zich voor het eerst in de zaal begaf kwam ze zich even aan tafel voorstellen, wat we zeker apprecieerden.
Eenmaal gezeten aan onze tafel met zeezicht en naast de verwarming kregen we de keuze uit 2 menu’s of à la carte. Het menu “Terre et Mer” is een 6 gangen degustatiemenu aan € 127,- met edele producten als Wagyu beef en langoustines. Wijnen zijn apart te kiezen. Wij kozen echter voor het Bartholomeus menu dat te krijgen is in 3,4 en 5 gangen met of zonder aangepaste wijnen. We namen elk 4 gangen en ik nam ook de aangepaste wijnen. Je krijgt dan de keuze van het hoofdgerecht dat wegvalt als vijfde gang. We namen beiden een verschillend hoofdgerecht zodat we alles gezien hebben.
Het menu kost € 69,- voor 4 gangen, wat correct geprijsd is. Zeker als je weet dat ook het aperitief in die prijs zit. De overigens steeds uitmuntende Grand Cru Champagne van Mailly werd vergezeld van 4 hapjes dus dat is eigenlijk al een klein vijfde gangetje te noemen.
Die hapjes maakten al meteen duidelijk dat we vertrokken waren voor een avondje met gerechten van topniveau. Kroepoek met huisgemaakte pickles, Noordzeekrab met appelyoghurt en limoensorbet, verse garnalen met tomatencoulis en tenslotte een sorbet van kriek met nog iets dat ik niet meer weet. De kleine smaakbommetjes werden erg mooi gepresenteerd in 4 verschillende potjes.
Terwijl het restaurant stilaan begon vol te lopen kregen we ons voorgerecht geserveerd. Dat betrof een overheerlijke carpaccio van wijting, vergezeld van zeesalade, dashi en bijzonder lekker gepickelde, warme, aubergines. Het was de tweede maal dat er zuur in een gerecht werd gebracht door iets te pickelen. Ik ben een enorme fan van deze methode en dit was erg goed gedaan. Het was onmiddellijk duidelijk dat chef Bart de kunst van een compleet gerecht te serveren goed beheerst. Zoet, zuur, zout, zoet, krokant, zacht, warm en koud: het zat er allemaal in. Het gebruik van de pickeltechniek en sorbets vond ik bijzonder interessant en erg lekker.
Tussen het eerste en tweede voorgerecht zat er wat meer tijd, maar het restaurant zat stilaan ook volledig vol. We hebben nooit echt te lang moeten wachten op een volgend gerecht.
Het tweede voorgerecht was Sint-Jacobsvrucht met truffel, bouillon van ajuin en, hier zijn we weer, gepickelde bloemkoolroosjes. Dit was een zeer geslaagde combinatie en de Sint-Jacobsvruchten waren werkelijk perfect gebakken.
Als hoofdgerecht had ik fazant “uit onze Polders” met hoorn des overvloeds en schorseneren. Het stukje vlees kon ik zo in mijn top 5 van beste stukjes vlees die ik ooit gegeten heb bombarderen. Werkelijk subliem van smaak en cuisson. Ik vraag me af of zo’n Polderfazant nu zo veel beter is dan een inlandse, want deze was toch wel heel erg lekker. Dit gerecht was wederom compleet af en erg lekker.
Mijn eega had de kabeljauw gekozen, die geserveerd werd met rolletjes Iberico, kervelwortel en hazelnootboter. Ze was er compleet weg van en van wat ik geproefd heb kan ik haar zeker bijtreden met de stelling dat de cuisson perfect was.
Deze drie gerechten werden elk met hun wijn geserveerd: twee maal wit en eenmaal rood. Ik was zeker niet weggeblazen door de wijn bij de eerste slok, maar samen met het gerecht vormden ze stuk voor stuk een harmonieus geheel. Voor € 31,- vond ik het toch maar een aan de magere kant, eerlijk gezegd. Er werd zeker genoeg bijgevuld en de presentatie was correct, hoewel ik al enthousiastere sommeliers meegemaakt heb. Ik vind het ook erg jammer dat er bij het nagerecht geen wijn meer geserveerd wordt. Je moet het dan maar doen met het glas rode wijn dat je nog hebt en dat vind ik een serieus minpunt. Enfin, in veel restaurants is dit het geval, dus is het niet echt een minpunt, maar een pluspunt als je als restaurant wél nog een lekker drankje voorziet bij je dessert waarover je zo lang hebt nagedacht. Soms zit het bij in de aangepaste wijnen, soms vraagt men extra voor een glaasje dessertwijn of iets soortgelijks en soms vraagt men helemaal niks. Dat laatste was hier dus het geval. Jammer.
En zo komen we naadloos bij het dessert terecht. Dat was een bijzonder leuk ogende creatie van krokante cilinders met vulling van passievrucht, chocolade, banaan en basilicum. Dit gerecht was bijzonder lekker en wederom perfect gestructureerd door de chef. Op de kaart stond wel witte chocolade, maar die was toch wel wat aan de bruine kant in het bord.
De koffies kwamen met een schare aan versnaperingen, waarvan ik vond dat er iets teveel chocolade aanwezig was. De “B by B” pralines op basis van babelutte, de mini macaron en de mini boule de Berlin waren wel enorm lekker, maar voor mij was het een beetje “trop”. Meestal neem ik kaas als nagerecht, maar hier was ik zo benieuwd naar het zoete dessert dat ik toch gezwicht ben. Dat wreekt zich nogal vaak bij de koffie. Ik denk dat mijn madam hier weliswaar anders over dacht.
Er werd snel afgerekend en dat vind ik een geweldig pluspunt. Wij merken heel vaak in restaurants dat als je je koffie hebt gekregen dat de service je blijkbaar als voltooid verleden tijd beschouwt. Dat was hier zeker en vast niet zo. De rekening kwam erg vlot en er werd verschillende malen extra koffie aangeboden terwijl we op onze taxi wachtten.
Bartholomeus is zeker en vast een bezoekje waard en doet mij weer de vraag stellen waarom sommige restaurants zo hoog scoren in de Gault Millau en dan toch “maar” 1 ster krijgen van hun Michelin vrienden. Bart Desmidt is een chef die bijzonder goed kan spelen met structuren en tegenstellingen in een bord. Een geslaagde avond.
[…] Le Gourmand Belge […]