d’Artagnan, Leuven

d’Artagnan, Leuven

Enkele jaren terug beleefden La Gourmande en ik een aangename avond bij het Leuvense restaurant d’Artagnan. De zaak was toen nog gevestigd in de Krakenstraat, vlakbij de Oude Markt, en gezegend met een prachtig bistrot interieur waar ik enorme fan van was. Ondertussen verhuisden chef Ernest Kalse en gastvrouw Sandra De Vriese naar een groter en al even prachtig pand in de Naamsestraat, niet zo ver van de oude locatie.

d’Artagnan was eigenlijk van onze radar verdwenen, ook al scoren ze een mooie 14 op 20 in de Gault & Millau gids. Toen ik onlangs voor het restaurant parkeerde kon eens binnenkijken en was ik onder de indruk van het gezellig stijlvolle interieur. Het leek me een ideaal plekje voor een Valentijnsdiner. Zo gezegd, zo gedaan.

d'Artagnan Leuven

Op Valentijn trokken we aldus naar Leuven, waar parkeren een steeds groter probleem aan het worden is. Niet zo bij d’Artagnan, want daar heeft men een privé parking achterin. Wel op voorhand te reserveren en je moet het weten want het staat nergens vermeld op de website. In mijn onwetendheid zette ik mijn auto bijgevolg in de ondergrondse parking aan het Heilig Hart ziekenhuis, op vijf minuten wandelen. Deze parking is trouwens een aanrader in het Leuvense: goedkoop s’avonds en netjes.

Je komt d’Artagnan binnen langs een imposante hal, waarna je naar het restaurant geleid wordt. Dat liep aardig vol en we kregen een tafeltje in het middengedeelte. Volgens de foto’s op de website fungeert dit stuk normaal als lounge of salon. Men had dus de capaciteit een beetje verhoogd voor de jaarlijkse hoogmis der geliefden. Achter de keuken is nog een privé zaaltje en ook daar leek het vol te zitten.

Met Valentijn serveren de meeste restaurants een enkel menu voor alle gasten, zo ook hier. Dat was netjes vermeld op het internet en we kregen aan tafel het menu nog ter nazicht bij een aperitiefje: een Lambrusco Cuvée L’Osteria Caprari Rosso, wat een soort rode schuimwijn is. Niet slecht, maar zeker ook niet wauw.

Men serveerde er drie hapjes bij: een aspergesoepje, een Gillardeau oester en brandade van skrei in quenelle vorm. Persoonlijk vond ik het een beetje te weinig afgekruid en als non-fan van oesters was ik niet echt voldaan.

dartagnan-restaurant-leuven

Het geserveerde menu van die avond was een viergangen menu met hapjes en een tussengerecht. Koffie of thee, waters en apero inbegrepen kostte dat € 85,- per persoon. De aangepaste wijnen, inclusief een glaasje bij het dessert, kwamen neer op € 20,- per persoon. Achteraf gezien was het misschien een beetje te duur als ik de vergelijking maak met wat we zoal elders betalen tegenwoordig.

De bediening die avond liep niet helemaal van een leien dakje, hoewel er niets echt mìs liep. De gastvrouw overzag haar personeel van de zijlijn en de chef deed hetzelfde in de keuken, terwijl hij soms in de zaal wat uitleg kwam verschaffen aan sommige tafels. Die uitleg was heel wat beter dan die van het aanwezige personeel, dat over het algemeen nogal onervaren overkwam. Persoonlijk lig ik daar niet wakker van, maar als ik kan kiezen heb ik graag een enthousiaste, en correcte, beschrijving van mijn gerecht en wijn. Een echte sommelier was er ook niet en de jongen die de wijn schonk hield het over het algemeen bij het aflezen van het etiket. Waarna hij ingoot met de hals van de fles op de rand van het glas. Om maar de situatie te schetsen.

Het eerste voorgerecht betrof een gepocheerd hoeve-eitje met beukenzwam, geconfijte prei, croûtons van brioche, gevogeltejus en Italiaanse wintertruffel. Om het af te maken werd het geserveerd met hoppescheuten.

leuven-restaurant-gault-millau

Het eitje kwam in een geheel aan bij La Gourmande, bij mij niet. Da’s toch net iets minder wat het visuele aspect betreft. Qua smaak ontbrak wederom wat kruiding, waardoor ik het allemaal wat flauwtjes vond. Ook de geserveerde wijn was niet echt top in combinatie met dit gerecht.

uit-eten-in-leuven

Met voldoende tijd tussen het eerste en tweede gerecht serveerde men vervolgens een leuk ogend bord met artisjok, king krab uit de Barents Zee, grijze garnalen, plukspinazie en een mousseline saus. Mijn favoriet van de avond. De geserveerde wijn deed het hier ook prima.

dartagnan

Voor het vleesgerecht kwam men aanzetten met een granité van Old English Retro gin tonic met zoethout, komkommer en salty fingers. Hier was ik helemaal weg van en dit gaat zo in mijn “te maken” boekje voor deze zomer. Dat gaat scoren op de barbecues.

leuven-restaurant

Eens de smaakpapillen terug op scherp was het tijd voor een vleesje: filet van Friander kalf, kroketje van kalfskop, just can Chateau Mont Redon, sjalot en merg. Lekker. De geserveerde rode wijn stond wel een trapje lager, spijtig genoeg.

restaurant-leuven-dartagnan

Het dessert was chocolade 70% met mango, mascarpone en pistache. Niet helemaal m’n ding. De suikerversiering op het bord was zeker ook geen meerwaarde. Opsteker was het glaasje frisse dessertwijn.

Afsluiten deden we dan met thee en koffie, samen met de aangeleverde mignardises.

restaurant-leuven

Wat onthouden we van D’Artagnan?

Dit restaurant is al vele jaren een vaste waarde in de Leuvense binnenstad, alhoewel het niet door iedereen gekend is. Gevestigd in een prachtig pand met een gezellig stijlvol interieur is het perfect voor een romantisch onderonsje. Voor deze Valentijnsavond had men een volle zaak en ik vermoed dat men beroep heeft moeten doen op extra personeel dat niet zo ervaren was. Dat verliep niet helemaal zoals je zou verwachten in deze prijscategorie. Het eten was lekker, maar was beter geweest met een extra snuifje peper en zout. Ook de wijnen konden niet helemaal overtuigen. In deze prijscategorie verwacht ik toch net iets beter.

d’Artagnan

Naamsestraat 72, 3000 Leuven
+32 16 29 26 26
www.restaurantdartagnan.be

 Foto interieur: Website ‘d Artagnan

Leave a reply